Cognitieve Dissonantie

nieuwe muziek en nieuw schrijven

Ik begin met een praktische mededeling…

Voor de muziek- en (nog) niet andere schrijfselvolgers

Voor degene die mijn nieuwsbrief eerder al ontvingen is er iets veranderd. Mijn nieuwsbrief ontvang je vanaf nu via Substack en niet meer via mijn site. Dit om praktische redenen, maar ook omdat ik in Substack een platform heb gevonden waarin ik al mijn schrijfsels kan bundelen. Wanneer jij je oorspronkelijk alleen voor mijn muzieknieuwsbrief hebt ingeschreven, is het belangrijk onderstaande even tot je te nemen:

Je bent nu automatisch ingeschreven voor al mijn schrijfsels, wetende:

- deze muzieknieuwsbrief

- bespiegelingen over culturele, maatschappelijke en psychologische dingen vanuit mijzelf als musicus geschreven

- waargebeurde droomverhalen met tekening-foto-collages

- andersoortig schrijven

Je kan nu drie dingen doen:

1. niets. Je ontvangt automatisch al mijn schrijfsels en je komt er vanzelf achter of je dat zo wilt houden of dat je je voor een of meer van de schrijfsels wilt uitschrijven.

2. je weet nu al dat je bepaalde schrijfsels wel en andere niet wil. Dan klik je onderaan deze mail op unsubscribe en geef je per categorie aan of je daar wel of geen mails van wil ontvangen.

3. je gaat naar mijn Substack en bekijkt daar wat verschillende schrijfsels om erachter te komen wat je wel niet in je mailbox zou willen ontvangen.

Ik ben zelf een voorstander van een leven met niet te veel ruis, dus wanneer iets van mijn schrijven voelt als ruis, schroom niet je voor dat onderdeel uit te schrijven. Wanneer je klikt op unsubscribe onderaan deze mail, kan je per categorie aangeven wat je wil.

Verwachtingen omtrent het pianist-zijn

Ik wilde eigenlijk deze nieuwsbrief schrijven met als thema ‘pianist-zijn als identiteit’. Omdat ik merkte dat ik met meer plezier ging spelen toen ik mezelf niet langer identificeerde als pianist. Alsof een pianist op een bepaalde manier behoort te spelen, en te leven. Dat deed me nadenken over geïnternaliseerde verwachtingen die te maken hebben met het pianist-zijn. Toen ik deze nieuwsbrief begon te schrijven, werd dat een langer stuk tekst dan oorspronkelijk de bedoeling was, waardoor hij nu te vinden is als bespiegeling op mijn substack-site.

“Pianospelen is een natuurlijkheid voor me geworden, en misschien voel ik niet dat ik het bén omdat ik er geen belang bij ervaar. Een ander ziet mij spelen en denkt “dat is een pianist” (met alle verwachtingen die hij daar wel of niet bij heeft). Maar ik ben gewoon ik, en ik speel piano, net zoals dat ik schrijf en buiten tussen de bomen loop en nadenk over dingen.”

Cognitieve Dissonantie

Ik schreef een pianostuk dat ik “Cognitieve dissonantie 1” heb genoemd.

“Cognitieve dissonantie is de onaangename spanning die iemand ervaart bij tegenstrijdige overtuigingen, ideeën of opvattingen of bij handelen in strijd met de eigen overtuiging. In zijn boek A Theory of Cognitive Dissonance uit 1957 stelde Leon Festinger dat mensen streven naar het verkleinen van dissonantie en daarvoor hun opvattingen of gedrag aanpassen.” (Wikipedia)

In de muziek houd ik van het spel tussen harmonie en disharmonie. Voor mij is dat misschien wel het wezenlijkste waar muziek over gaat. Muziek zonder spanning vind ik echt saai (al zijn er ook genoeg mensen die daar heerlijk ontspannen van worden), en muziek vol met spanning die nooit wordt opgelost maakt me gefragmenteerd en kriebelig (al zijn daarvoor ook nog wel genoeg fans te vinden). Ik vind juist het conflict en de zoektocht naar harmonie oneindig boeiend. Het conflict dat in dit stuk hoorbaar is reflecteert een conflict van binnen, al weet ik niet waar dat conflict over gaat. Dat hoeft ook niet, want daarvoor is het muziek.

Deze video heb ik voor iedereen toegankelijk gemaakt, omdat ik dat af en toe wil doen met stukken die op een of andere manier belangrijk voor me zijn. Wanneer je mijn muziek waardeert, kan je overwegen om lid te worden van mijn petjeaf-pagina. Daar kan je mij steunen met een maandelijkse of jaarlijkse bijdrage, in ruil voor alle nieuwe muziek die ik maak. Daarmee help je mij onder andere met het mij beter voelen wanneer ik urenlang heb zitten zwoegen om een stukje muziek te perfectioneren.

Dankjulliewel, en tot de volgende keer!