Wat doe ik nu eigenlijk?

Gedachtes en nieuwe video's

Het idee van hoe het zou moeten zijn

Omdat ik weer iets wil gaan doen met optredens, moet ik een korte tekst kunnen aanleveren waarin ik duidelijk maak wat mijn muziek nu eigenlijk inhoudt. Ik heb een grote weerstand bij dat soort teksten, omdat ze doorgaans druipen van beschamende vergelijkingen (“dit is de nieuwe huppelepup”) en overdreven positiviteit. Omdat ik erg veel moeite heb met iets maken waarvan ik het idee heb dat anderen daar een idee over hebben (zoals dat het moet druipen van positiviteit), blokkeer ik al bijna een halfjaar rondom deze kleine tekst. Toen bedacht ik dat ik die ideeën los moet laten en moet beginnen met opschrijven wat ik echt zou willen zeggen. Zonder druip. Want mijn muziek gaat eigenlijk ook juist daarover. Hieronder een paar gedachtes.

Gedachtes

Componeren is bij mij begonnen als compensatie. In mijn gevoel van onvermogen in het verbaal en fysiek communiceren ben ik met muziek gaan communiceren. Het werd een indirecte vorm van expressie. De compensatie is nu minder nodig. Maar er is wel iets overgebleven van mijn expressie van toen die ik nu als mijn componeerstijl zou omschrijven. Wanneer ik luister naar collega pianist-componisten van mijn tijd, dan hoor ik een ideaal. Deze muziek beantwoordt aan een vraag van mensen om te rusten, te ontspannen, om vrede en harmonie te ervaren. De pianoklank is omfloerst, alsof er voorzichtig in iemands oor wordt gefluisterd “het is allemaal goed”. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om geruststellend in oren te fluisteren. Ik heb een soort drang om de vaak verborgen onvermogens in mensen een stem te geven. Je reiken naar iets dat onbereikbaar is, of het opgeven voordat je het hebt bereikt. Je kleine en hardnekkige tekortkomingen, je schaamte, je bescheiden verlangens, je falen in een zoektocht naar harmonie, je stranden in starheid. Ik geloof dat dat is wat ik eigenlijk doe.

Nieuwe Video’s

‘A Room Full of Newspapers’ is een ode aan de kunstenaar die niet in staat is zijn kamer op te ruimen. Zijn geest is vol ideeën en hij weet niet waar te beginnen.

‘Wolf op Gympen’ is de derde versie van een stuk dat ooit ‘Liefdesverklaring 5’ heette, tot ik op een gegeven moment toch wel klaar was met de liefdesverklaringen. Er kwam ook veel meer beweging in het stuk dan ik had gepland, waardoor iets met rennen in een bos mij beter leek.

Wanneer je een verbinding voelt met de muziek die ik maak, en je wilt daar iets mee, weet dan dat je me kan steunen via petjeaf.com. Ik ben heel blij met iedere kleine bijdrage, omdat het niet alleen financieel helpt, maar het mij ook blijft motiveren om muziek te blijven delen met jullie.

Liefs van Ariadne