Ik ben voor mijn gevoel een hele tijd stil geweest. Objectief gezien is dat deels waar, en deels komt het doordat er zoveel in mij verandert, waardoor de tijd anders lijkt te verlopen.
De tijd van september tot aan half februari is in mijn herinnering één grote grijze wolk vol driftige ijver en volhardende opofferingen van tijd, energie en integriteit (in het produceren van bladmuziek, album releases en online promoten van werk). In werkelijkheid viel het misschien wel mee, en weet ik ook dat ik enthousiasme en kracht heb gevoeld. Ik ben alleen te ver doorgeschoten, en door het doorschieten viel ik terug.
In het harde werken – ik vond dat mijn muziek een serieuzere aanpak waard was – ervoer ik veel stress en een trechterfocus, waardoor elk foutje een ramp werd. Toen ik eerst ongelukkig werd (ik werd die driftige wolk in mij gewaar) en vervolgens ziek (letterlijk en figuurlijk) begon ik toe te geven aan de moeheid die ik nu nog steeds elke dag voel. En met die moeheid kon ik mijn trechterfocus loslaten, en kon ik voelen waar mijn lichaam en ziel behoefte aan hadden.
Door het doorschieten moest ik aan de andere kant compenseren. Ik zette alles stil. Geen bladmuziek. Niet aan nieuwe opnames denken. Geen sociale media en bureaucratische plichtplegingen zoveel mogelijk uitstellen. Nog steeds hunkert mijn lichaam naar ontspanning (gelukkig is de zon er nu!), en mijn geest naar rijke gezonde voeding. Mijn creativiteit uit zich niet alleen in componeren, maar ook in tekenen, fotografie, en schrijven.
Dit is het vooruitvallen. Door de nieuwe ruimte komt er nieuwe inspiratie. Ik denk veel na over mijn houding ten opzichte van de muziekindustrie en het online promoten van werk.
Kan ik ook zonder offer van integriteit en eigenheid mijn muziek aan de man brengen? Of is het offer zo groot dat ik ervoor wil kiezen dan maar een kleinere kring te bereiken?
Gelukkig heb ik nog fysieke cd’s (de bladmuziek is momenteel op en ik heb mij niet gehaast nieuwe te maken; mochten jullie daar wel nog interesse in hebben, dan wil ik mij daar heus wel weer eens aan wijden), en Petje Af. Dat blijft een fijne plek waar ik mijn autonome gang kan gaan en jullie mag meenemen in alles wat ik maak.
Zie onderaan deze brief voor mijn muzikale updates.
Ik wens jullie ontspanning en creatieve ruimte,
Liefs, Ariadne
Nieuw op youtube
De laatste in de reeks "Over Maanverlichte Straatstenen". Net als "Wolf op gympen" (zie hieronder) iets met gympen en naar buiten gaan.
Nieuw op petje af
Als je echt luistert - het samenvallen van een tekst over schoonheid en aandacht "waarom houd ik van hem wanneer zijn ooglid zielig doet?" met een fragment nieuwe verdrietige minimal.
Broodkruimels zweven in de lucht - een eerste experiment met twee lagen piano over elkaar heen, een dromerig vrolijk zwevend stukje geschreven voor mijn leerlingen en mij.
Wolf op gympen - ooit bestemd als Liefdesverklaring no.5, later gebruikt als PurePianoLoop no.3 en nu tot een geheel gevormd als Wolf op gympen.
Nog geen lid? Meld je aan