De kaders van vrijheid

Improviseren bij komende concerten

Tussen verveling en paniek

Improviseren (al dan niet aan de piano) is voor mij, en ik denk ook voor veel anderen, een symbool voor vrijheid. Want dat is wat het is nietwaar, je speelt zonder vooropgezet plan, je hoeft je niet aan ‘de noten’ te houden, dus je bent vrij. Dan luister je naar iemand als Keith Jarrett en je denkt ‘wow’ en je denkt ‘die is vrij, dat wil ik ook’. En dan… geen idee waar te beginnen. Ik verlang al jaren naar het vrije gevoel van improviseren, en ik heb dat ook bij vlagen kunnen ervaren. Maar dit werd altijd gevolgd door een periode van stroefheid waarin ik niet durfde en ook geen idee had hoe ik improviseren kon en wou oefenen. Ik werd overspoeld door de mogelijkheden en wanneer ik die probeerde los te laten ging het plezier eruit. Want zo simpel is dat idee van vrijheid niet. Het gevoel van vrijheid begeeft zich - voor mij althans - tussen bepaalde kaders. Bepaal ik die kaders te nauw, dan voelt het veilig, maar begin ik mij ook te vervelen (en het publiek zal die verveling ook meekrijgen). Bepaal ik ze te ruim, dan overspeel ik mijn kaarten en kom ik in paniek-spel terecht (en dat zal het publiek ook horen want dan begin ik rare dingen te doen). Met twee concerten voor de boeg ben ik weer improviserend aan de slag gegaan en heb ik voor nu een balans gevonden: mijn kaders zijn mijn eigen stukken. Met dat materiaal oefen ik thuis door van alles uit te proberen, en tijdens de concerten zal ik mij hopelijk, binnen die kaders, vrij voelen.

Concerten

Op zondag 24 maart speel ik om 19.30u in Het Muzieklokaal in Utrecht. Een favoriet café van me waar ze trouwens ook heel lekker eten serveren. Meer informatie vind je op de site van Het Muzieklokaal.

Op zondag 28 april verzorg ik voor de tweede keer een koffieconcert op Welhoven.

Bij beide concerten zal ik een aantal improvisaties spelen op The Colour of Days.

Nieuwe video’s

De afgelopen maanden ben ik veel moe geweest (ik hoop dat het nu een beetje voorbij is…). Ik heb ook veel lesgegeven. Ik sliep slecht en werd daardoor ook gedwongen om het harde werken los te laten. Het is niet altijd de tijd voor nieuwe creaties. Ik heb weer een paar stukken tevoorschijn gehaald en heb daar video’s bij gemaakt: ‘Liefdesverklaring 4’, dat verlangt naar warmte (en dat is er ook), en ‘Stoppen met praten’, dat verlangt naar stilte (maar dat is er niet).

Misschien zie ik je binnenkort bij een optreden en kan ik je mijn improvisaties laten horen. En anders kan je ook nog dit doen:

Wanneer je een verbinding voelt met de muziek die ik maak, en je wilt daar iets mee, weet dan dat je me kan steunen via petjeaf.com. Ik ben heel blij met iedere kleine bijdrage, omdat het niet alleen financieel helpt, maar het mij ook blijft motiveren om muziek te blijven delen met jullie.

Liefs van Ariadne